اخبار

ستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعال

به گزارش خبرنگار انجمن صنفی شرکت های صنعت آب وفاضلاب روز شنبه شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور، «اتابک جعفری» افزود: در بحث تعرفه‌ها با افزایش تعرفه مشترکان پرمصرف‌، سعی در کنترل الگوی مصرف شده است و اگر رعایت نکنند، مطابق جداول طراحی‌شده از نیم ساعت تا ۵ ساعت با قطع آب موجه خواهند شد.

وی افزود: امیدواریم به این مرحله نرسیم و با همکاری مردم، مصرف مدیریت شود.

مدیرعامل شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور ادامه داد: با همکاری مردم و تلاش بی‌وقفه همکاران شرکت‌های آب و فاضلاب قطعی برنامه‌ریزی‌شده آب نداریم.

جعفری درباره وضعیت ذخیره سدهای کشور گفت: میزان بارندگی نسبت به میانگین بلندمدت در کشور ۲۲درصد کاهش‌یافته و ذخیره حال‌ حاضر سدهای کشور ۲۶.۵ میلیارد مترمکعب است که این میزان ۵۳ درصد ظرفیت کل مخازن سدهاست.

وی ادامه داد: رعایت الگوی مدیریت مصرف با وجود افزایش جمعیت به‌ویژه در بخش خانگی ارتقا یافته است و در سایر مصارف (غیر خانگی) هم نیازمند بهبود رفتار مصرف هستیم.

مدیرعامل شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور در باره نحوه برخورد با صاحبان استخرهای خانگی در شهری مثل تهران که به دلیل مصرف بیش از حد آب از سوی بخش کوچکی از جمعیت موجب تضییع حقوق سایر شهروندان می‌شوند خاطرنشان کرد: عموم مردم یعنی ۶۵ درصد جمعیت کم‌مصرف و در حد الگو هستند، ۲۵ درصد پرمصرف و بیش از الگو مصرف می‌کنند و ۵ درصد بد مصرف هستند که در شهر تهران این ۵درصد جمعیت، حدود ۱۵ درصد مصرف را به خود اختصاص داده‌اند که در وهله اول درخواست توجه بیشتر و رعایت الگوی مصرف از سوی آن‌ها را داریم.

مشاور وزیر نیرو از تلاش‌ شرکت‌های آب و فاضلاب برای کاهش هدررفت شبکه توزیع خبر داد و گفت: هم‌اکنون حدود ۲۰ درصد هدررفت داریم که این عدد بزرگی است و تلاش می‌شود به‌زودی به ۱۰ تا ۱۳درصد رسیده و مدیریت شود.

جعفری درباره آب‌رسانی به روستاها در قالب طرح جهاد آب‌رسانی افزود: با تصویب این طرح از اسفند سال گذشته آب‌رسانی به روستاها با همکاری نهادهای انقلابی و بخش خصوصی و همکاران آب و فاضلاب بسیار جدی‌تر پیگیری می‌شود.

وی ادامه داد: ما برای حدود ۵ هزار روستا آب‌رسانی سیار داریم که در تابستان تعداد این روستاها به ۷ هزار هم می‌رسد و شرایط را برای روستاییان سخت و دشوار می‌کند، بر اساس این طرح آب‌رسانی به ۱۰ هزار روستا پیش‌بینی شده که از این میزان آب‌رسانی به ۷ هزار روستا از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ۳ هزار روستا بخش خصوصی انجام می‌شود.

مدیرعامل شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور گفت: همچنین در تلاشیم ۵ هزار روستا از سوی خیرین آب‌رسان به این عدد افزوده شود.

به گفته جعفری در مرحله اول تلاش می‌شود میانگین سرانه آب‌رسانی روستایی به ۹۲ درصد برسد و در هدف نهایی تمام روستاهای بالای ۲۰ خانوار آب‌رسانی شوند.

 

انتهای پیام/

ستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعال

به گزارش خبرنگار انجمن صنفی شرکت های صنعت آب وفاضلاب  به نقل از ایلنا از وزارت نیرو، "محمد شهریاری" با اعلام این خبر، تصریح کرد: حجم آب موجود در مخازن سدهای پنج گانه استان تهران تا کنون با کاهش 146 میلیون مترمکعبی در مقایسه با حجم 786 میلیون مترمکعبی زمان مشابه سال گذشته، به حدود 640 میلیون مترمکعب رسید.

شهریاری با اشاره به اینکه میزان بارندگی‌ها از ابتدای سال آبی جاری تا کنون 180.1 میلیمتر بوده است‌، عنوان کرد: این میزان در مدت مشابه سال آبی گذشته 266 میلیمتر بوده که با کاهش 32 درصدی مواجه است.

وی افزود: حجم آب ورودی به دریاچه سدهای استان تهران از ابتدای سال آبی جاری تاکنون 934 میلیون مترمکعب بوده که با کاهش 19 درصدی در مقایسه با زمان مشابه سال آبی گذشته همراه است.

شهریاری در خصوص آمار آب ذخیره موجود در سدهای تامین کننده آب شرب استان، اظهار داشت: حجم آب سد امیرکبیر در حال حاضر حدود 135 میلیون مترمکعب است، این در حالی است که این میزان در روز مشابه سال گذشته 180 میلیون مترمکعب بوده است. حجم ذخیره سد طالقان از 291 میلیون مترمکعب در سال گذشته به 262  میلیون مترمکعب و حجم آب سد ماملو از 103 میلیون مترمکعب به 62 میلیون مترمکعب رسیده است.

وی ادامه داد: حجم فعلی ذخیره آب سد لار 122 میلیون مترمکعب است که در مقایسه با موجودی 151 میلیون مترمکعبی پارسال، 29 میلیون مترمکعب کاهش را نشان می‌دهد و در سد لتیان نیز حجم ذخیره فعلی 60 میلیون متر مکعب بوده که تقریبا برابر با ذخیره روز مشابه سال گذشته است.

مدیر دفتر بهره برداری از تاسیسات آبی و برقآبی شرکت آب منطقه‌ای تهران در پایان با بیان اینکه فصل آبگیری سدها عملاً به پایان رسیده است و براساس پیش‌بینی‌های سازمان هواشناسی در ماه‌های پیش رو بارندگی قابل توجهی نخواهیم داشت، خاطرنشان کرد: با توجه به افزایش دما و استمرار آن در فصل تابستان، از شهروندان درخواست می‌شود، همچنان در زمینه مدیریت مصرف و صرفه‌جویی آب همکاری نمایند تا با راعایت الگوی مصرف بهینه، در تامین آب شرب پایدار به‌ویژه در روزهای اوج مصرف، بهترین خدمت را به مردم عزیز ارائه دهیم.

انتهای پیام/

ستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعال

به گزارش خبرنگار انجمن صنفی شرکت های صنعت آب وفاضلاب  به نقل ازایلنا، فدراسیون صنعت آب به مناسبت هفته صرفه جویی در مصرف آب بیانیه‌ای صادر کرد. متن آن به شرح زیر است: هفته اول تیر ماه هم زمان با شروع فصل تابستان، هفته صرفه جویی در مصرف آب نام گذاری شده است. آب، این سرچشمه زندگی را خداوند به اندازه نیاز موجودات زنده آفریده است، چنان که خود می فرماید: «ما همه چیز را به اندازه آفریدیم» و در آیه ای دیگر فرموده است: «چیزی وجود ندارد مگر اینکه خزاینش نزد ماست و نمی فرستیم و ایجاد نمی کنیم مگر به اندازه معیّن و حساب شده.»

این روزها متاسفانه کمبود آب و بحث تنش آبی شدید در هر استان و شهری مطرح می شود و خطر کم آبی و خشکسالی کشورعزیزمان ایران را به شدت تهدید می کند و بدون شک موثرترین و مهمترین راه، مدیریت مصرف و صرفه جویی آب توسط همه مردم می باشد.

 میزان‌حجم آب در کره زمین ثابت و در مداری بسته به طور دائم در حال گردش است و  تنها ٣درصد از کل آب های کره زمین که برای مصارف انسانی مانند کشاورزی و صنعت و شرب مناسب است شیرین می باشد. از این مقدار نیز سه چهارم در یخ های قطبی و خارج از دسترس انسان است. بنابراین درصد بسیار کمی از آب دنیا برای ما قابل استفاده می باشد.

پیش بینی ها حاکی از آن است که ذخائر آب شیرین جهان هر سال رو به کاهش است و تا ربع قرن آینده نیمی از جمعیت جهان با مشکل کمبود آب شیرین مواجه خواهند شد. مطالعات انجام یافته نشان میدهد اکنون یک سوم جمعیت دنیا در نقاطی زندگی می کنند که آب کافی ندارند. در نواحی روستایی وضع به مراتب وخیم تراست. تنها ٢٩درصد مردم به منابع آب دسترسی دارند و تعداد کسانی که از تاسیسات بهداشتی استفاده می کنند، حتی به ١٣درصد هم نمی رسد. 

مجمع عمومی سازمان ملل متحد یادآور می شود، بیش از نیمی از مردم حتی برای نوشیدن به آب پاکیزه دسترسی ندارند و با وجود این که سه چهارم بیماری های انسانی به دلیل فقدان آب سالم می باشد، لذا ٧٥درصد مردم جهان خصوصا کشورهای جهان سوم از داشتن آب بهداشتی محروم هستند. بر پایه تخمین های سازمان بهداشت جهانی، ٨٠ درصد بیماری هایی که گریبان گیر انسان است، مستقیما با آب در ارتباط هستند. اگر آب آشامیدنی سالم در اختیار همه انسان ها باشد بی شک مرگ و میر کودکان از بیماری های مختلف به نصف کاهش خواهد یافت. 

میدانیم که میزان متوسط بارندگی سالانه در اروپا حدودا ٧٥٠میلی متر و  در آسیا ٥٠٠میلی متر و  در ایران ٢٥٠میلی متر است، بنابراین در مقایسه با کشورهای پرباران، ایران از حداقل ریزش های جوی برخوردار است که با توجه به تقسیم بندی های اقلیمی، ایران ذاتا کشوری خشک و نیمه خشک محسوب می شود و تامین آب در چنین اقلیمی واقعا دشوار و پرهزینه است.  میزان و نوع استفاده آب در کنار سوء مدیریت منابع آب و تصرف‌های انسانی در محیط زیست همگی دست به دست هم داده‌اند تا کشور ما قدم به قدم به بحران خشکسالی نزدیکتر شود. از سوی دیگر طبق هشدارهای ناسا زمین به سمت کمبود آب پیش رفته است و دریاچه‌های بزرگ جهان در حال ناپدید شدن هستند.

حال سوال اساسی این است که سهم و نقش هر کدام از ما برای مقابله با این بحران چیست؟ آیا میتوانیم  بدون توجه به موقعیت کشورمان هر گونه که دوست داریم از منابع انرژی به ویژه آب استفاده کنیم؟! آیا تا به حال تصاویر سرزمین‌های خشکسالی‌ زده را دیده‌ایم؟ بهتر نیست کمی به ایران بدون آب فکر کنیم؟ آیا وضعیت این روزهای دریاچه های ارومیه، بختگان ، .. و یا رودخانه های زاینده رود، ارس، کرخه و یا دز را نمی بینیم؟‌ آیا از وضعیت تاسف بار ذخائر سدهای کشورمان مطلع هستیم؟ از فرونشست زمین ناشی از برداشت بی رویه آب از منابع زیرزمینی چطور؟  بدون شک فقط کافی است اندکی، بله فقط و فقط اندکی  صرفه‌جویی در مصرف آب را پیشه کنیم حتی در حد یک لیوان آب در طول روز.

این صرفه جویی در مصرف آب فقط مربوط به کشور عزیزمان ایران نیست.  نیمی از جمعیت جهان با پدیده کم آبی دست به گریبان هستند و سرانه منابع جهانی آب که با رشد جمعیت کاهش می یابد، اکنون به یک سوم کمتر از سال۱۹۷۰ میلادی رسیده و شمار قابل توجهی از کشورهایی که منابع سرانه سالانه آب آنها بین یک هزار تا دو هزار متر مکعب است، در مرز بحران کم آبی قرار دارد.

ایران مدتهاست با مشکل کمبود آب روبروست ولی طی چند سال اخیر این مشکل حادتر شده است و عدم  مدیریت قوی روی کنترل آن بیشترین سهم را در بروز این مشکل دارا بوده و هر ساله وضعیت بحرانی تر می شود. افزایش جمعیت ، کشاورزی ناکارآمد با بهره وری بسیار اندک، کمبود بارش با توجه به اقلیم کشور ، عدم توجه و سرمایه گذاری در بازچرخانی آب و خیلی عوامل دیگر موجب شده تا امروزه مسئله ی آب بحرانی ترشود. با توجه به افزایش دمای هر ساله ی جهان می توان گفت میزان بارش ها کاهش پیدا میکند. با مصرف بیشتر از سفره های آب زیر زمینی و کمبود بارش ها تا خشکسالی شدید خیلی فاصله نداریم.  اما اگر چنانچه  هر فرد دلسوز این سرزمین بر میزان آب مصرفی خودش کمی صرفه جویی داشته باشد کمکی به این بحران کرده است. 

بر اساس آمار و ارقام موجود میانگین سالانه حجم بارندگی در  ایران حدود 400 میلیارد متر مکعب برآورد می شود که از این میزان ، 310 میلیارد متر مکعب مربوط به  مناطق کوهستانی با مساحتی حدود 870 هزار کیلومتر مربع و 90 میلیارد متر مکعب دیگر به مناطق دشتی به وسعت 778 کیلومتر مربع اختصاص دارد که از  این   مقدار حدود 294 میلیارد متر مکعب به صورت تبخیر و تعرق از دسترس خارج می شود و از 116 میلیارد متر مکعب باقیمانده حدود 93 میلیارد متر مکعب از طریق منابع سطحی و زیرزمینی بهره برداری می شود و بقیه صرف تغذیه سفره های آب زیرزمینی می شود. از این مقدار حدود 86 میلیارد متر مکعب جهت مصارف کشاورزی و نزدیک به 7 میلیارد متر مکعب آن به مصارف شرب و صنعت اختصاص می‌یابد. از آنجایی که متوسط حجم کل آب سالانه کشور رقمی ثابت است، تقاضا برای آب به ‌علت رشد نسبتاً بالای جمعیت، توسعه بی رویه کشاورزی، شهرنشینی و صنعت در سال‌های اخیر، متوسط سرانه آب قابل تجدید کشور را تقلیل داده است، به طوری که این رقم از حدود 5500 مترمکعب در سال 1340، به حدود 3400 مترمکعب در سال 1357، و حدود 2500 مترمکعب در سال 1367 و 2100 متر مکعب در سال 1376 کاهش یافته است. این میزان با توجه به روند افزایش جمعیت کشور با نرخ فعلی رشد در سال 1385 به حدود 1750 مترمکعب و در سال  1400 به حدود 1300 مترمکعب تنزل  یافته است . صرف نظر از تفاوت‌های آشکار منطقه‌‌ای در کشور و طیف گسترده مناطق خشک نظیر سواحل خلیج فارس و دریای عمان، نیمه شرقی کشور از خراسان تا سیستان و بلوچستان و نیز حوضه‌های مرکزی که میزان سرانه آب قابل تجدید در آن‌ها از میزان متوسط کشور به مراتب پایین‌تر است که ارقام متوسط سرانه آب کشور در سال‌های آینده به مفهوم ورود ایران به مرحله کم آبی جدی در سال 1415 شمسی خواهد بود.

  هر چند فقط 15 درصد از زمینهای کشاورزی دنیا تحت آبیاری قرار دارند و 85 درصد بقیه به صورت دیم و بدون آبیاری مورد استفاده قرار می‌گیرند اما نیمی از تولیدات کشاورزی و غذایی مردم جهان از همین زمینهای آبی حاصل می‌شود.که این خود نشان دهنده اهمیت و نقش آبیاری در بخش کشاورزی است. بخش کشاورزی با 92 درصد بزرگترین و مهمترین مصرف کننده آب در کشور به شمار می رود. بیش از 80 درصد اتلاف منابع آب به دلیل عدم استفاده از تکنولوژی های پیشرفته آبیاری در این بخش به هدر می رود. ما معتقدیم  که مدیریت منابع آب کشور در شرایط فعلی مدیریت مناسبی نیست و موجب شده تا طی سالهای اخیر شاهد کاهش منابع آب های زیرزمینی و نیز کاهش سطح زیر کشت کشاورزی در برخی مناطق باشیم. الگوی مصرف آب آشامیدنی بر اساس اعلام بانک جهانی برای یک نفر در سال، یک متر مکعب و برای بهداشت در زندگی به ازای هر نفر، 100 متر مکعب در سال است. بر این اساس، در کشور ما 70 درصد بیشتر از الگوی جهانی آب مصرف می‌شود! همچنین براساس آمار اعلام شده، میانگین آب مصرفی سرانه جهان (صنعتی ، کشاورزی و آشامیدنی) در حدود 580 مترمکعب برای هر نفر در سال است که این رقم در ایران حدود 1300 مترمکعب در سال است که این امر بیانگر اتلاف منابع آب و اسراف بیش از حد منابع حیاتی می‌باشد. مقدار مصرف سرانه آب لوله کشی آشامیدنی در شهرهای ایران در حدود 142 متر مکعب در سال است که از مصرف سرانه برخی کشورهای اروپایی پرآب ، مانند اتریش (108 مترمکعب درسال) و بلژیک (105 مترمکعب درسال) بیشتر است که یکی از دلایل این امر آن است که در کشورمان برای شستشوی اتومبیل، آبیاری باغچه ها، استحمام ، شستن لباس و ظروف و … به جای استفاده از آب خاکستری از آب آشامیدنی تصفیه شده استفاده می شود.

بر اساس گزارشات موجود میزان هدر رفت آب در کشور ما 28 تا 30 درصد است درحالی که این مقدار اتلاف در دنیا 9 تا 12 درصد گزارش شده است که یکی از عوامل اصلی آن برداشت های غیر مجاز از شبکه آب رسانی و فرسودگی تاسیسات آب و شبکه های آبرسانی است. اصلاح الگوی مصرف، تنها راه برای گذر از بحران کم آبی است.

کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه در سال 1987 " توسعه پایدار"  را چنین تعریف کرده است:

 «توسعه ای که بدون مخاطره انداختن توان نسلهای آینده برای رفع نیازهای خود، پاسخگوی نیازهای حال حاضر باشد». این مفهوم طی تعریف زیر برای بخشهای مواد غذایی و کشاورزی دقیق‌تر بیان شد و در سال 1988 توسط شورای فائو مورد پذیرش قرار گرفت. 

«توسعه پایدار، مدیریت و نگهداری منابع طبیعی و جهت بخشی تحولات و ساختار اداری است، به طوری که تأمین مداوم نیازهای بشری و رضایتمندی نسل حاضر و نسلهای آینده را تضمین کند. چنین توسعه پایداری(در بخشهای کشاورزی، جنگلداری وشیلات) با حفاظت زمین، آب و ذخائر ژنتیکی گیاهی و جانوری همراه است، تخریب زیست محیطی به همراه ندارد، از فناوری مناسب استفاده می کند، از نظر اقتصادی بالنده و پایدار و از نظر اجتماعی مورد قبول است.»

فدراسیون صنعت آب ایران‌ به عنوان بزرگترین مجموعه صنعت آب کشور در راستای چشم انداز و ماموریت خود یعنی " دسترسی عادلانه همگان به  آب سالم و کافی  با رویکرد توسعه پایدار " ضمن دعوت از آحاد مردم شریف ایران به صرفه جویی در مصرف آب و رعایت الگوی مصرف  امید دارد  مجموعه حکمرانی کشور با رویکرد توسعه پایدار و استفاده از همه ظرفیتهای تخصصی و کارشناسی و فارغ از هرگونه گرایشات سیاسی  بتواند ضمن کاهش خسارات ناشی از  تغییرات اقلیمی و کاهش بارندگی ها و خشکسالیهای شدید، کشور عزیزمان ایران را برای مواجهه درست و علمی با شرایط پیش رو سازگار و  مهیا کند.

انتهای پیام/

ستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعال

به گزارش خبرنگار انجمن صنفی شرکت های صنعت آب وفاضلاب  به نقل از ایلنا محمدرضا فرزانه در گفت‌وگو با این رسانه، در ارزیابی منتفی شدن انتقال آب از خزر اظهار داشت: مبانی نظری مرتبط با پارادایم‌های مدیریت منابع آب بیانگر اهمیت جامع‌نگری در این حوزه است. جامع‌نگری در مدیریت منابع آب دارای سه مولفه اصلی شامل توجه به ابعاد "اجتماعی"، "محیط زیستی" و "اقتصادی" در کنار یکدیگر است. بررسی وضعیت مدیریت منابع آب در دو قرن اخیر در سطح دنیا بیانگر 5 پارادایم است، اولین و دومین پارادایم که در بین کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه مسیر مشترکی طی شده است شامل پیشامدرنی قبل از سال 1900 و مدرنیته صنعتی با ماموریت‌های سازه‌ای و هیدرولیکی تا 1980 بوده است. از سال 1980 کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه مسیر خود را از منظر پارادایم‌های مدیریت منابع آب جدا کردند. در شرایطی که کشورهای توسعه‌یافته کماکان در مسیر توجه به ابعاد سازه‌ای و عرضه‌محوری در مدیریت منابع آب ادامه‌ی مسیر می‌دهند، اما در کشورهای توسعه‌یافته در سال‌های 1980 و 1990 با مطرح شدن مفاهیمی همچون انتقال سبز و ابعاد اقتصادی، پارادایم‌های سوم و چهارم مدیریت منابع آب را تجربه کرده و پس از سال 2000 با ارتقا این پارادایم‌ها و ورود به مباحث نهادی، پارادایم جدیدی در زمینه‌ی مدیریت یکپارچه منابع آب را آغاز کرده‌اند.

چالش‌های انتقال بین حوضه‌ای آب کدامند؟

وی افزود: طرح‌های انتقال آب بین حوضه‌ای از منظرهای مختلف از جمله امنیت ملی، رفاه اجتماعی، تبعات محیط زیستی و توجیه‌پذیری اقتصادی با چالش‌های متعددی روبرو است، در شرایط فعلی نکته مهم مخالفت با طرح‌های انتقال آب بین حوضه‌ای در خصوص مجوزهایی است که به بهانه‌ی ورود بخش خصوص به این موضوع مطرح است، بدین منظور توجه به مواردی همچون جلوگیری از تخصیص اعتبارهای دولتی و اعتبار از صندوق توسعه ملی و یا بخش‌هایی که با امید خرید تضمینی بوسیله دولت به این مقوله ورود می‌کنند و یا تخصیص سوبسید یا یارانه انرژی به چنین طرح‌هایی جلوگیری شود و از سوی دیگر در شرایطی که تبعات این قبیل طرح‌ها دامنه گسترده‌ای به همراه دارد حتی با رعایت شدن موارد ذکر شده نیز سرمایه‌گذاری بخش خصوصی جهت اجرا؛ لازم است از منظر مغایرت با قانون اساسی کشور بررسی شود.

توسعه آب‌بر یک ریل‌گذاری نگران‌کننده

این پژوهشگر حوزه آب با تاکید بر لزوم اولویت تغییر ریل‌گذاری توسعه‌ای کشور از توسعه آب‌بر به توسعه آب‌اندوز، گفت: غالب اقلیم کشور ما خشک و نیمه خشک است و تجارب ارزشمندی در طول تاریخ در خصوص مواجهه ایرانیان با محدودیت‌های منابع آبی و بویژه سازگاری با کم‌آبی وجود دارد. عدم توجه به این نکته مهم در شرایطی نگران‌کننده می‌شود که ریل‌گذاری توسعه‌ای در کشوری با این ویژگی مهم، بر مبنای آب‌بری نهاده شود و توسعه آب‌بر و مشاغل با سطح وابستگی بالا به مصرف آب در تامین رفاه جامعه در اولویت قرار گرفته است.

چرا دریاچه ارومیه خشک شد؟

وی ادامه داد: متاسفانه در قرن اخیر در کشور ناپایداری چنین رویکردی در مناطق مختلف کشور کاملا مشهود بوده و تبعات گسترده‌ای همچون خشک شدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها و به تبع آن از دست رفتن طیف گسترده‌ای از خدمات اکوسیستمی این عرصه‌های مهم و حیاتی همچون دریاچه ارومیه را هم شاهد هستیم و متاسفانه این چالش صرفا به موضوع تبعات ناشی از ناپایداری معیشت‌های ایجاد شده ختم نمی‌شود، سلامت انسان‌ها، مناقشات اجتماعی و ابعاد امنیتی گسترده‌ای را نیز به همراه داشته و در آینده نیز در صورتی که این مسیر تداوم داشته باشد قطعا تشدید خواهد شد.

مشکل سمنان با انتقال آب حل نمی‌شود

فرزانه تاکید کرد: استانی مثل سمنان و یا سایر استان‌هایی که با محدودیت کم‌آبی مواجه هستند قبل از اینکه بدنبال راهکارهایی همچون عرضه‌محوری بیشتر در مدیریت منابع آب باشند باید بدنبال اصلاح ریل‌گذاری توسعه‌ای باشند. ریل‌گذاری که نه تنها بر مبنای آب‌بری نباشد بلکه در مسیر توسعه آب‌اندوز بوده و با پیدا کردن مصادیق توسعه آب‌اندوز و ترویج آن، با رویکردی پایدار بدنبال ایجاد رفاه اجتماعی باشند و این موضوع یکی از حیاتی‌ترین موضوعاتی است که در حال حاضر باید عزم جدی در سطوح مختلف کشور از سطح سیاست‌گذاری و قاعده‌گذاری تا سطح اجرایی و مهم‌تر از همه سطح آموزشی در سطوح محلی را به خود اختصاص دهد. 

ریشه بحران آب فراموش شد

وی خاطرنشان کرد: طرح‌های انتقال آب بین حوضه‌ای در بلندمدت نه تنها باعث حل محدودیت‌های منابع آبی بویژه در مناطق مقصد و مناطق خشک کشور نمی‌شود بلکه با فعال کردن سازوکارهایی که باعث وابستگی بیشتر به منابع آب و گسترش مشاغل وابسته به آب بعنوان عاملی در راستای تشدید محدودیت‌های منابع آبی و مدیریت منابع آب تبدیل خواهد شد، چه بسا غفلتی که در تغییر ریل‌گذاری توسعه از توسعه آب‌بر به توسعه آب‌اندوز در طی 50 سال گذشته که مسیر کشورهای توسعه از نظر پارادایمی نسبت به کشورهای در حال توسعه جدا شده است، داشته‌ایم به عرضه‌محوری بیشتر و فراموش کردن ریشه مشکلات منابع آب و محدودیت‌های ذاتی کشور معطوف است.

اقلیم ایران سرانه مصرف بالاتر از میانگین جهانی را تحمل نمی‌کند

این کارشناس حوزه آب اصلاح الگوی مصرف و استفاده خردمندانه از منابع آب در دسترس را از جمله اولویت‌ها برشمرد و گفت: در شرایطی که تکلیف ریل‌گذاری توسعه‌ای مشخص شود، یکی از نیازهای ضروری و حیاتی کشور استفاده خردمندانه از منابع آب در دسترس موجود است. وضعیت موجود سرانه مصرف آب در بخش شرب در مناطق شهری و روستایی، راندمان پایین آبیاری در بخش کشاورزی و سطح بالای وابستگی صنایع کشور به مصرف آب و منابع پایه کشور شرایط نگران‌کننده‌ای دارد که نیاز به بازنگری جدی در این زمینه وجود دارد. کشوری که دارای اقلیم غالب خشک و نیمه خشک است، نمی‌تواند سرانه مصرف آب بالاتر از میانگین جهانی را تحمل کند و این فشار بر منابع آب باعث ناپایداری در موضوعات مختلفی می‌شود که بخش گسترده‌ای از آنها همچون ذخایر منابع آب زیرزمینی قابل بازگشت نیست و در آینده کشور را با تهدیدات گسترده‌ای مواجه خواهد ساخت. با علم به این موضوع فراموشی اصلاح الگوی مصرف آب و حرکت به سمت عرضه‌محوری بیشتر همچون انتقال آب بین حوضه‌ای و آب‌های ژرف و.... بجز منحرف شدن از مسیر اصلی مدیریت خردمندانه منابع آب؛ نتیجه دیگری برای کشور به همراه نخواهد داشت.

آب‌های نامتعارف مشکلی را حل می‌کنند؟

وی در ادامه با تاکید بر لزوم تمرکز بر بخشی از منابع آب نامتعارف که بصورت پایدار بهره‌برداری می‌شود، بیان داشت: در شرایطی که ریل‌گذاری توسعه‌ای اصلاح شود و در خصوص اصلاح الگو مصرف آب در بخش‌های مختلف ارتقا پیدا کند و شاخص‌هایی همچون آب به حساب نیامده، راندمان آبیاری و سطح وابستگی صنایع به مصرف آب کاهش یابد؛ در اولویت سوم تمرکز بر کاهش محدودیت‌های ناشی بین عرضه و تقاضای آب بر مبنای منابع آب در دسترس و در اولویت قرار دادن منابع آب نامتعارفی که بصورت پایدار می‌توان بهره‌برداری کرد؛ یکی از اولویت‌های جدی کشور بشمار می‌رود. 

استفاده از پساب تصفیه‌شده تبدیل چالش به فرصت

فرزانه افزود: بخش آب سازمان ملل متحد در سال 2017 کتابی با عنوان آب بازیافت، منبعی به حساب نیامده به چاپ رساند، در این کتاب ابعاد یکی از منابع آب نامتعارف مهم و حیاتی که آب بازیافت است؛ تبیین شده است. فاضلاب تصفیه شده و پساب‌های صنعتی و کشاورزی در شرایط موجود بعنوان یکی از تهدیدات جدی برای محیط زیست و سلامت انسان بشمار می‌رود، اما در صورتی که با اقدامات ارزشمند در زمینه اولویت‌های اول و دوم ذکر شده حجم این پساب‌ها کاهش یابد می‌توان برای تصفیه و استفاده مجدد از آب بازیافت استحصال شده نیز برنامه‌ریزی جدی کرد و این تهدید نگران‌کننده را به فرصتی جهت کاهش فاصله بین عرضه و تقاضای آب تبدیل کرد و به مدیریت منابع آب، حفظ اکوسیستم‌ها و سلامت انسان‌ها خدمتی بزرگ را ارائه کرد.

وی ابراز امیدواری کرد که در شرایط فعلی که در سال شروع هفتمین برنامه توسعه هستیم اولویت‌بندی و تصمیمات مناسبی برای حل ریشه‌ای طیف گسترده‌ای از مشکلات اقتصادی-اجتماعی-امنیتی کشور که وابسته به مدیریت ناکارآمد منابع آب کشور است، برداشته شود و شاهد روزهای خوبی برای هموطنان و محیط زیست کشورمان باشیم.

انتهای پیام/

Search